7.Hikmet

“Kul huvallâh, sübhânallâh”ı vird eylesem
Bir ve Var’ım cemalini görür müyûm?
Baştan ayağa hasretinde feryad eylesem,
Bir ve Var’ım, cemalini görür müyüm ?

Ellibirde çöller gezip otlar yedim;
Dağlara çıkıp, tâat kılıp gözümü oydum;
Cemalini göremedim, candan doydum;
Bir ve Var’ım, cemalini görür müyüm ?

Elliiki yaşta geçtim ev-barktan;
Ev-barkım ne görüne belki candan;
Baştan geçtim, candan geçtim, hem imandan;
Bir ve Var’ım, cemalini görür müyüm ?

Elliüçte vahdet şarabından nasip eyledi;
Yoldan azan günahkar idim, yola saldı;
“Allah” dedim, “Lebbeyk!” diyerek elimi aldı
Bir ve Var’ım, cemalini görür müyüm ?

Ellidörtte bedenlerimi ağlar eyledim
Mârifetin meydanında dolandım
İsmâil gibi aziz canımı kurban eyledim
Bir ve Var’ım, cemalini görür müyüm?

Ellibeşte cemal için dilenci oldum
Kavruldum, yandım, gül gibi ta ki yok oldum
Allah’â hamdolsun cemal arayıp eda oldum
Bir ve Var’ım, cemalini görür müyüm?

Ellialtı yaşa ulaştı dertli başım
Tevbe eyledim, akar mı ki gözden yaşım;
Erenlerden nasip almadan taş gönülüm
Bir ve Var’ım, cemalini görür müyüm?

Elliyedi yaşta ömrüm yel gibi geçti
Ey dostlar, amelsizim, başım kurudu
Allah â hamd olsun, pir-i kamil elimi tuttu
Bir ve Var’ım, cemalini görür müyüm?

Ellisekiz yaşa girdim, ben habersiz
Kahhar Malik’im nefsimi eyle zir ü zeber
Himmet versen, kötü nefsime vursam teber
Bir ve Var’ım, cemalini görür müyüm?

Ellidokuz yaşa ulaştım, feryad ve figan
Can verirken cananımı akla, getirmedim
Ne yüz ile sana söyleyeyim, eyle azâd;
Bir ve Var’ım, cemalini görür müyüm?

Gözümü yumup tâ açınca erişti altmış
Bel bağlayıp ben eylemedim bir iyi iş;
Gece gündüz gamsız yürüdüm ben, yaz ve kış;
Bir ve Var’ım, cemalini görür müyüm?

Altmışbirde pişmanım günahımdan
Ey dostlar, çok korkuyorum İlah’ımdan;
Candan geçip kurtuluş dileyim Allah’ımdan
Bir ve Var’ım, cemalini görür müyüm?

Altmışiki yaşta Allah ışık saldı;
Baştan ayağa gafletlerim yok eyledi
Canım, gönlüm, aklım, şuurum “Allah!” dedi
Bir ve Var’ım, cemalini görür müyüm?

Altmışüçte çağrı geldi; “Kul yere gir!..”
Hem canınım, cananınım, canını ver
Hu kılıcını ele alıp nefsini kır
Bir ve Var’ım, cemalini görür müyüm ?

Kul Hoca Ahmed, nefsi teptim, nefsi teptim;
Ondan sonra cananımı arayıp buldum;
Ölmeden önce can vermenin derdini çektim
Bir ve Var’ım, cemalini görür müyüm ?

Yasal Uyarı:

© Tüm hakları saklıdır. Hoca Ahmed Yesevî’nin Divân-ı Hikmet eserini günümüz Türkçesi'ne uyarlayan Dr. Hayati Bice'nin izni ile yayınlanmıştır. Herhangi bir suretle alıntı yapmak isteyenlerin yazılı izin istemeleri rica olunur. İçerik ile ilgili konularda hayatibice@hotmail.com adresinden iletişim sağlayabilirsiniz.